سرطان کولورکتال، سرطانی است که روده بزرگ (کولون) یا رکتوم را درگیر می کند. کلمه کولورکتال، مخفف کولون و رکتوم است. حدود 5/1 تا 2 متر از ابتدای رودۀ بزرگ کولون نامیده می‌شود و حدود 15 سانتی‌متر انتهایی، رکتوم و کانال آنال (مجرای مقعدی) نامیده می‌شود. مقعد در انتهای مجرای مقعدی قرار دارد (محل باز شدن رودۀ بزرگ به خارج از بدن). سرطانی که از کولون شروع شود سرطان کولون و سرطانی که از رکتوم شروع می‌شود سرطان رکتوم نامیده می‌شود. سرطانی که هریک از این دستگاه‌ها را درگیر کند، سرطان کولورکتال نیز خوانده می‌شود.
سرطان کولون و رکتوم بعد از سرطان پوست، پستان و معده یکی از شایع ترین سرطانهاست. بر اساس آمارهای ثبت سرطان در ایران در سال های 1386-1382 تعداد کل موارد ثبت شده کلیه سرطان ها 263366 نفر بوده است. 4/7 درصد این موارد یعنی مربوط به مبتلایان سرطان کولورکتال در کشور می باشد.
این سرطان در عین پیشرونده بودن و کشندگی از معدود سرطان هایی است که قابل پیشگیری می باشد. بر طبق آمارهای موجود، این بیماری جنس زن و مرد را به طور یکسان مبتلا می کند و اغلب از سن 50 سالگی به بعد شیوع دارد. البته در موارد ارثی و خانوادگی زودتر از آن هم بروز می کند. آمارها در ایران حاکی از آن است که نیمی از مبتلایان زیر 50 سال هستند.
تخمین زده می شود بعد از 50 سالگی 5-6 درصد افراد در طول عمر خود دچار این نوع سرطان می شوند. بدین لحاظ این بیماری اثرات جدی بر مسائل روحی، اجتماعی و اقتصادی فرد، خانواده و نهایتاً جامعه خواهد داشت. سرطان کولون و رکتوم به چند دلیل در ایران از اهمیت خاصی برخوردار است.
• بخش قابل توجهی از بیماران در سنین کمتر از 50 سال مبتلا می شوند.
• میزان بروز این تومور در ایران در حال افزایش است.
• میزان بروز این تومور در قسمت راست کولون در حال افزایش است.
علت سرطان کولون و رکتوم همانند سایر سرطان ها مشخص نیست ولی شواهد و تجربیات نشان می دهد دو عامل مهم محیطی و ارثی در ایجاد آن نقش دارند و گاهی تداوم هر دو عامل موجب بروز سرطان خواهد شد. این بیماری به سه شکل مشاهده می شود:

1. نوع موردی (اسپورادیک):
شایعترین نوع ابتلاست. در این نوع، بیماری بدون زمینه ارثی و یا خانوادگی و معمولاً بعد از سن 50 سالگی بروز می کند. بر همین اساس مراکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد انجام آزمون های غربالگری را برای افراد بالای 50 سال توصیه می کند.
2. نوع ارثی و ژنتیک:
حدود 10-15 درصد موارد این بیماری را تشکیل می دهد. از آن جا که میزان ابتلا در بستگان دجه اول فرد مبتلا زیاد است، خوشبختانه با آموزش افراد خانواده و انجام اقدامات پیشگیرانه، از بروز بیماری در سایر افراد خانواده فرد می توان جلوگیری کرد.
3. نوع خانوادگی:
حدود 25 درصد از مبتلایان در این گروه قرار دارند. این سرطان در بستگان و افراد فامیل درجه اول، دوم و سوم مشاهده می شود. بر این اساس دیگر اعضا خانواده به درجات مختلف در معرض خطر ابتلا قرار دارند.
خوشبختانه با شناسایی بیشتر ژن های دخیل در ایجاد این بیماری، پزشکان قادر به تشخیص زودرس و پیشگیری از بروز موارد جدید ابتلا در خانواده و فامیل افراد مبتلا خواهند بود.

ﻋﻼﺋﻡ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﺑﺳﺗﮕﻲ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻳﻪ ﺍبتلای ﺭﻭﺩﻩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺭﺍﻳﻥ ﺍﺳﺎﺱ ﻋﻼﺋﻡ ﺳﺭﻁﺎﻥ رکتوﻡ (انتهای ﻛﻭﻟﻭﻥ) ﺑﺎ ﻋﻼﺋﻡ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﺭﺍﺳﺕ (ابتدای ﻛﻭﻟﻭﻥ) متفاوت ﺍﺳﺕ. ﺳﺭﻁﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺳﻣﺕ چپ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﻋﻼئم مشهودتری نسبت ﺑﻪ ﻗﺳﻣﺕ راست دارد. ﺑﻁﻭﺭ ﻛﻠﻲ ﻋﻼﺋﻣﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻥ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﺍﻳﺟﺎﺩ می شود، مختص ﺍﻳﻥ ﺑﻳﻣﺎﺭﻱ نیست ﻭ ﻣﻣﻛﻥ ﺍﺳﺕ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺭ ﺑﻳﻣﺎﺭی های ﻛﻭﻟﻭﻥ نیز ﻣﺷﺎﻫﺩﻩ ﺷﻭﺩ. ﺍﺯ ﺁﻧﺟﺎ ﻛﻪ طیف ﺗﻅﺎﻫﺭﺍﺕ بالینی بیماری گسترده اﺳﺕ، ﺗﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻛﺎﺕ ﺯﻳﺭ ﺿﺭﻭﺭﻱ ﺍﺳﺕ.

• ﺗﻐﻳﻳﺭ ﺩﺭ ﺍﺟﺎﺑﺕ ﻣﺯﺍﺝ: ﺑﺭﻭﺯ ﺍﺳﻬﺎﻝ ﻳﺎ ﻳﺑﻭﺳﺕ.
• ﻛﺎﻫﺵ ﻗﻁﺭ ﻣﺩﻓﻭﻉ: ﺍﺯ ﺟﻣﻠﻪ ﻋﻼﺋﻡ ﻣﻬﻡ ﺍﺳﺕ ﻭ ﺗﻭﺻﻳﻪ ﻣﻲ ﺷﻭﺩ ﺑﻪ فرم مدفوع ﺑﻌﺩ ﺍﺯ ﺍﺟﺎﺑﺕ ﻣﺯﺍﺝ ﺗﻭﺟﻪ ﺷﻭﺩ.
• ﺍﺣﺳﺎﺱ تخلیه ﻧﺎﻛﺎﻣﻝ ﺭﻭﺩﻩ: ﺩﻓﻌﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﺁﻥ ﺑﺎﺯ ﻫﻡ ﺍﺣﺳﺎﺱ ﭘﺭ ﺑﻭﺩﻥ ﺭﻭﺩﻩ ﺣﺱ ﺷﻭﺩ.
• ﺗﻐﻳﻳﺭ ﺭﻧﮓ مدفوع: ﺍﺣﺳﺎﺱ ﻓﺷﺎﺭ ﺩﺭ ﻧﺎﺣﻳﻪ رکتوم ﻫﻣﺭﺍﻩ ﺑﺎ ﺩﻓﻊ ﺧﻭﻥ ﻳﺎ بلغم ﻭ ﺗﻐﻳﻳﺭ ﺭﻧﮓ ﻣﺩﻓﻭﻉ (ﺭﻭﺷﻥ، ﺗﻳﺭﻩ ﻭ ﻳﺎ ﺳﻳﺎﻩ) ﺍﺯ ﺟﻣﻠﻪ علایم ﻣﻬﻡ هستند ﻭ ﺑﺎﻳﺩ بعد ﺍﺯ ﺍﺟﺎﺑﺕ ﻣﺯﺍﺝ ﺑﻪ ﺗﻐﻳﻳﺭ ﺭﻧﮓ ﻣﺩﻓﻭﻉ ﺗﻭﺟﻪ ﺷﻭﺩ.
• ﺩﺭﺩ شکم: به ﺻﻭﺭﺕ ممتد ﻭ ﻳﺎ ﻣﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺭ ﻗﺳﻣﺕ ﭼپ ﻳﺎ ﺭﺍﺳﺕ شکم، ﺩﻝ پیچه ﺩﺭ بسیاری ﺍﺯ ﻣﻭﺍﺭﺩ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻛﻭﻟﻭﻥ (ﺑﻪ ﺧﺻﻭﺹ ﺩﺭﺳﻣﺕ ﭼپ) ﺍﺯ ابتدا ﺑﺎ علایم ﺩﺭﺩ ﻫﻣﺭﺍﻩ ﺍﺳﺕ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻣﻳﻥ ﻋﻠﺕ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻭﺟﻪ می ﺷﻭﺩ. ﭼﻧﺎﻧﭼﻪ ﺑﻳﻣﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﻗﺳﻣﺕ ﭼپ شکم ﺑﺎﺷﺩ ممکن ﺍﺳﺕ ﺑﺎ ﺍﺣﺳﺎﺱ ﻧﻔﺦ ﻳﺎ ﭘﺭﻱ و ﺩﻝ پیچه ﺷﺭﻭﻉ ﺷﻭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺩﺭﻳﺞ ﺑﺎ ﺭﺷﺩ ﺗﻭﻣﻭﺭ ﻋﻼﺋﻣﻲ ﺷﺑﻳﻪ انسداد ﺭﻭﺩﻩ ایجاد ﺷﻭﺩ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻗﺳﻣﺕ ﺭﺍﺳﺕ، ﺍﻳﻥ ﺑﻳﻣﺎﺭﻱ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺗﻘﺭﺍﺭ ﻛﺎﻣﻝ، ﺍﻏﻠﺏ ﺩﺭﺩ ندارد ﻭ ممکن ﺍﺳﺕ ﺑﺎ ﻋﻼﺋﻡ ﺩﻳﮕﺭﻱ نظیر بی اﺷﺗﻬﺎﻳﻲ، ﻛﻡ ﺧﻭﻧﻲ ﻭ ﺩﻓﻊ ﺧﻭﻥ ﺳﻳﺎﻩ ﻫﻣﺭﺍﻩ ﺑﺎﺷﺩ. ﺩﺭﺻﻭﺭﺕ ﺗﻭﺳﻌﻪ ﺑﻳﻣﺎﺭﻱ، ﺩﺭﺩ ﺩﺭ ﻗﺳﻣﺕ تحتانی ﺭﺍﺳﺕ شکم ﻭ اطراف ﻧﺎﻑ ایجاد می شود
• ﻛﺎﻫﺵ ﻭﺯﻥ ﻭ ﻻﻏﺭﻱ
• کم ﺧﻭﻧﻲ ﻭ خستگی
• ﻋﻼﺋﻡ غیر ﺭﻭﺩه ای: ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﮐﻭﻟﻭﻥ ﺩﺍﺭﺍی علائم ﺭﻭﺩﻩ ﺍی نیست ﻭ ﻣﻣﮑﻥ ﺍﺳﺕ تظاهرات غیر ﺭﻭﺩﻩ ﺍی مانند: اتساع شکم، تجمع ﺁﺏ ﺩﺭ جدار شکم ﻭ ﺑﺯﺭﮔﻲ کبد ﺍﺯ ﻧﺷﺎنه های ﺍﻭﻟﻳﻪ بیماری ﺑﺎﺷﺩ.

در حالت طبیعی، تولید، تکثیر و رشد سلول های بدن تحت اصول معینی صورت می گیرد و به تدریج سلول های قدیمی جای خود را به سلول های جدید می دهند. این روند طبیعی به طور مرتب در روده تکرار می شود و مخاط روده همیشه از سلول های تازه و سالم برخوردار است و این عضو به فعالیت طبیعی خود ادامه می دهد.
در شرایطی که سلول های طبیعی به علت جهش ژنتیکی تغییر ماهیت می دهند، میزان رشد آن ها از کنترل خارج شده و به صورت خود مختار و بدون وقفه رشد و گسترش پیدا می کنند و در نهایت منجر به ایجاد تومور و انتشار آن به نواحی دور و نزدیک می شود.
علل دقیق ایجاد این نوع جهش مشخص نشده است اما احتمال می رود عوامل ذکر شده در ادامه در بروز سرطان بی تأثیر نباشند.

• سن: بیشتر مبتلایان به این نوع سرطان بیشتر از 50 سال سن دارند.
• عوامل ژنتیکی و ارثی: سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان کولورکتال
• رژیم غذایی: ﺍﻓﺭﺍﺩﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ رژیم غذایی ﺷﺎﻥ ﺍﺯ غذاهای ﭘﺭﭼﺭﺏ، ﮔﻭﺷﺕ ﻗﺭﻣﺯ، ﻣﻭﺍﺩ غذایی غنی ﺍﺯ ﺁﻫﻥ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺍﻟﻛﻝ ﺍﺳﺗﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ کنند، ﺑﻳﺷﺗﺭ ﺩﺭ ﻣﻌﺭﺽ ﺧﻁﺭ ﻣﻲ باشند. ﻣﺻﺭﻑ ﺯﻳﺎﺩ ﮔﻭﺷﺕ ﺑﺎﻋﺙ ﺍﻓﺯﺍﻳﺵ مقدار ﺁﻣﻭﻧﻳﺎﻙ مدفوع (یک ﻣﺎﺩﻩ ﺳﺭطانزﺍ) ﻣﻲ ﺷﻭﺩ ﻭ ﺑﺭعکس رژیم غذایی ﺣﺎﻭﻱ سبزی ﻫﺎ ﻭ ﻣﻳﻭﻩ ﻫﺎ (ﺑﻪ ﻋﻠﺕ ﺩﺍﺷﺗﻥ ﻓﻳﺑﺭ ﻓﺭﺍﻭﺍﻥ) ﺑﻪ ﻣﻘﺩﺍﺭ 5 ﻭﻋﺩﻩ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻭ لبنیات ﻭ ﻣﻭﺍﺩ ﻏﺫﺍﻳﯽ ﺣﺎﻭی ﻛﻠﺳﻳﻡ ﻭ ﻭﻳﺗﺎﻣﻳﻥ دی ﻭ ﺍسید ﻓﻭلیک نقش حفاظتی ایفا ﻣﻲ کنند. ﻏﺫﺍﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺙ مدفوع حجیم ﻣﻲ ﺷﻭند، ﺑﻪ ﺳﺭﻋﺕ ﺍﺯ ﺭﻭﺩﻩ عبور ﻣﻲ کنند ﻭ خطر بروز سرطان ﻛﻭﻟﻭﻥ ﺭﺍ ﻛﺎﻫﺵ ﻣﻲ دهند. ﺑﺭعکس مدفوع کم حجم ﺑﻪ یبوست منجر ﻣﻲ ﺷﻭﺩ ﻭ ﻋﺎﻣﻝ ﺧﻁﺭ ﺳﺎﺯﻱ ﺑﺭﺍﻱ ﺭﻭﺩﻩ ﺑﺯﺭگ محسوب ﻣﻲ شوند.
• چاقی، چاقی شکم، کمی تحرک بدنی: ﺩﺍﺷﺗﻥ ﺣﺩﺍﻗﻝ 30 ﺩﻗﻳﻘﻪ ﻓﻌﺎﻟﻳﺕ ﺑﺩﻧﻲ ﺑﺭﺍﻱ 5 ﺭﻭﺯ ﻳﺎ ﺑﻳﺷﺗﺭ ﺩﺭ ﻫﻔﺗﻪ، ﺑﺭﺍﻱ ﭘﻳﺷﮕﻳﺭﻱ ﺍﺯ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻫﺎ ﺗﻭﺻﻳﻪ ﻣﻲ ﺷﻭد.
• سیگار کشیدن: مصرف سیگار به عنوان عامل خطر بروز سرطان کولورکتال به اثبات رسیده است.
• مصرف الکل: مصرف بسیار زیاد و شدید الکل احتمال ابتلا به سرطان روده را افزایش می دهد.
• رادیودرمانی: افرادی که قبلاً برای درمان برخی از انواع بیماری ها در ناحیه شکم مورد رادیودرمانی قرار گرفته باشند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان روده قرار دارند.
• سایر بیماری ها:
- ﺑﻳﻣﺎﺭﻱ ﺍﻟﺗﻬﺎﺑﻲ ﺭﻭﺩﻩ: ﺍﻓﺭﺍﺩﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺩﺕ ﻁﻭﻻﻧﻲ ﻣﺑﺗﻼ ﺑﻪ ﺑﻳﻣﺎﺭﻳﻬﺎ ﺍﻟﺗﻬﺎﺑﻲ ﺭﻭﺩﻩ هستند (مانند کولیت اولسراتیو ﻭ کرون) ﺩﺭ ﻣﻌﺭﺽ خطر ابتلا ﺑﻪ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﻣﻲباشند ﻭ ﻣﻳﺯﺍﻥ خطر ﺩﺭﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ 5-15 ﺑﺭﺍﺑﺭ ﻫﻡ ﻣﻲ ﺭﺳﺩ.
- ﻣﺑﺗﻼﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻳﺎﺑﺕ ﻧﻭﻉ ﺩﻭﻡ: ﺑﻪ ﻋﻠﺕ ﻣﻘﺎﻭﻣﺕ ﺑﻪ ﺍﻧﺳﻭﻟﻳﻥ، ﻳﻙ ﻋﺎمل خطر آفرین محسوب ﻣﻲ ﺷﻭﺩ.
- نداشتن کیسه صفرا: در کسانی که به دلائلی تحت عمل جراحی برداشته شدن کیسه صفرا قرار گرفته اند، میزان ابتلا به سرطان کولون در قسمت راست افزایش می یابد.

از آنجا که علایم این بیماری از طیف گسترده ای برخوردار است، گاهی اوقات تشخیص ساده نیست و از پیچیدگی هایی برخوردار است. به منظور تشخیص سرطان کولورکتال آزمایشات مختلفی انجام می گیرد. ﻫﻣﻛﺎﺭﻱ ﺑﻳﻣﺎﺭ ﻭ ﭘﺯﺷﻙ ﻭ ﺗﺩﺍﻭﻡ ﭘﻳﮕﻳﺭﻱ می تواند منجر ﺑﻪ تشخیص ﺩﻗﻳﻕ ﺑﻳﻣﺎﺭﻱ ﺷﻭﺩ. ﺍﻗﺩﺍﻣﺎﺕ ﺯﻳﺭ به منظور تشخیص ﺑﻳﻣﺎﺭﻱ صورت می گیرد:
• ﮔﺭﻓﺗﻥ ﺷﺭﺡ ﺣﺎﻝ ﻛﺎﻣﻝ ﻭ ﺩﻗﻳﻕ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺧﭼﻪ ﻓﺎﻣﻳﻠﻲ ﻭ ﺑﺭﻭﺯ ﻋﻼﺋﻡ
• ﺍﻧﺟﺎﻡ ﻣﻌﺎﻳﻧﻪ بالینی ﺑﻪ ﻣﻧﻅﻭﺭ ﺑﺭﺭﺳﻲ ﻭﺿﻌﻳﺕ ﺷﻛﻡ ﻭ ﺳﺎﻳﺭ ﺍﺭﮔﺎن ها ﻭ ﭘﻳﮕﻳﺭﻱ ﻋﻠﺕ ﻧﻔﺦ ﻭ ﺩﺭﺩ
• ﺍﻧﺟﺎﻡ ﻣﻌﺎﻳﻧﻪ ﺭﻛﺗﻭﻡ
ﺑﻪ منظور ﺍﺭﺯﻳﺎﺑﻲ ﻭﺟﻭﺩ ﺧﻭﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺗﻭﺩﻩ ﺍﻗﺩﺍﻣﺎﺕ ﺑﻌﺩﻱ ﻛﻪ ﺑﺭﺍﺳﺎﺱ ﭘﻳﺷﻧﻬﺎﺩ ﭘﺯﺷﻙ ﻭ ﺗﻭﺍﻓﻕ ﺑﻳﻣﺎﺭ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻭﺩ ﺑﺩﻳﻥ ﺷﺭﺡ ﺍﺳﺕ:
• ﺁﺯﻣﺎﻳﺵ ﻭﺟﻭﺩ ﺧﻭﻥ ﻣﺧﻔﻲ ﺩﺭ ﻣﺩﻓﻭﻉ: ﻏﻠﺏ ﺳﺭﻁﺎﻧﻬﺎﻱ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﻭ ﺭﻛﺗﻭﻡ ﺑﺎﻋﺙ ﺍﻳﺟﺎﺩ ﺯﺧﻡ ﻭ ﺧﻭﻧﺭﻳﺯﻱ ﻣﻳﺷﻭﻧﺩ ، ﻭﻟﻲ ﺍﺯ ﺁﻧﺟﺎ ﻛﻪ ﺧﻭﻧﺭﻳﺯﻱ ﻭﺍﺿﺢ ﻧﻳﺳﺕ، ﻓﺭﺩ ﻣﺗﻭﺟﻪ ﺁﻥ نمی ﺷﻭﺩ. ﺑﻧﺎﺑﺭﺍﻳﻥ ﺗﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﺁﺯﻣﺎﻳﺵ ﻣﺩﻓﻭﻉ ﻣﻳﺗﻭﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺷﺧﻳﺹ ﺩﺍﺩ. ﺩﺭ ﺻﻭﺭﺗﻲ ﻛﻪ ﻧﺗﻳﺟﻪ ﺁﺯﻣﻭﻥ ﻣﺛﺑﺕ ﺷﻭﺩ، ﻣﻳﺑﺎﻳﺳﺕ ﺍﻗﺩﺍﻣﺎﺕ ﺗﺷﺧﻳﺻﻲ ﺑﻌﺩﻱ ﺻﻭﺭﺕ ﭘﺫﻳﺭﺩ ﺗﺎ ﻋﻠﺕ ﺍﺻﻠﻲ ﺧﻭﻧﺭﻳﺯﻱ ﻣﺷﺧﺹ ﺷﻭﺩ.
• ﺳﻳﮕﻣﻭﺋﻳﺩﻭﺳﻛﻭپی:

ﺣﺩﻭﺩ 50-60 ﺩﺭﺻﺩ ﻣﻭﺍﺭﺩ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﻭ ﺭﻛﺗﻭﻡ ﺩﺭ ﻗﺳﻣﺕ ﭼپ ﺭﻭﺩﻩ ﻗﺭﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ . ﺩﺭ ﺻﻭﺭﺗﻲ که ﺑﻳﻣﺎﺭ ﺑﺎ ﻋﻼﺋﻡ ﻧﻔﺦ ﻭ ﻭﺟﻭﺩ ﻋﺎﺭﺿﻪ ﺩﺭ ﻗﺳﻣﺕ ﭼپ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﻣﺭﺍﺟﻌﻪ ﻛﻧﺩ، ﺍﻳﻥ ﻗﺳﻣﺕ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﺗﻭﺳﻁ ﺳﻳﮕﻣﻭﺋﻳﺩﻭﺳﻛﻭپ ﺩﻳﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻭﺩ.
• ﻛﻭﻟﻭﻧﻭﺳﻛﻭﭘﻲ:

ﺣﺩﺭﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺭ کولونوسکوپی ﺑﻬﺗﺭﻳﻥ ﻭ ﻣﻭﺛﺭﺗﺭﻳﻥ ﺭﻭﺵ ﺗﺷﺧﻳﺻﻲ ﻭ ﻏﺭﺑﺎﻟﮕﺭﻱ ﺍﺳﺕ. ﺩﺭ ﺍﻳﻥ ﺭﻭﺵ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺭ ﺗﺷﺧﻳﺹ ﺩﻗﻳﻕ، ﺍﻣﻛﺎﻥ ﺑﺭﺩﺍﺷﺗﻥ ﺗﻭﺩﻩ ﻭ ﺿﺎﻳﻌﺎﺕ ﭘﻭﻟﻳپ ﻫﻡ ﻭﺟﻭﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﻧﺎﺑﺭﺍﻳﻥ ﺍﻳﻥ ﺭﻭﺵ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺭ ﺍﻳﻧﻛﻪ ﻳﻙ ﺭﻭﺵ ﺗﺷﺧﻳﺹ ﻗﻁﻌﻲ ﺍﺳﺕ، ﻳﻙ ﻋﻣﻝ ﭘﻳﺷﮕﻳﺭﺍﻧﻪ ﻧﻳﺯ ﻣﺣﺳﻭﺏ ﻣﻳﺷﻭﺩ. ﻫﻣﭼﻧﻳﻥ ﺩﺭ ﺣﻳﻥ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﻛﻭﻟﻭﻧﻭﺳﻛﻭﭘﻲ، ﺳﺎﻳﺭ ﺑﻳﻣﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﺭﻭﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﻣﻠﻪ ﺑﻳﻣﺎﺭﻳﻬﺎﻱ ﺍﻟﺗﻬﺎﺑﻲ ﺭﻭﺩﻩ، ﭘﻭﻟﻳپ ﻭ ﻏﻳﺭﻩ ﻧﻳﺯ ﺗﺷﺧﻳﺹ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﻳﺷﻭﻧﺩ. ﭘﻳﺷﻧﻬﺎﺩ ﻣﻳﺷﻭﺩ ﻫﻣﻪ ﺍﻓﺭﺍﺩ ﺩﺭﺻﻭﺭﺕ ﺍﻣﻛﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﻥ 50 ﺳﺎﻟﮕﻲ ﺑﻁﻭﺭ ﺭﻭﺗﻳﻥ ﺗﺣﺕ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﻛﻭﻟﻭﻧﻭﺳﻛﻭﭘﻲ ﻗﺭﺍﺭ ﺑﮕﻳﺭﻧﺩ. این تست هر 10 سال باید تکرار شود.
• ﻋﻛﺱ ﺑﺭﺩﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﺭﻭﺩﻩ ﺑﺯﺭگ (ﺑﺎﺭﻳﻡ ﺍنما ﻫﻣﺭﺍﻩ ﺑﺎ ﺗﺯﺭﻳﻕ ﻫﻭﺍ):

ﺯﻣﺎﻧﻲ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﻣﻳﺷﻭﺩ ﻛﻪ ﺑﻳﻣﺎﺭ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﻛﻭﻟﻭﻧﻭﺳﻛﻭﭘﻲ ﻧﺑﺎﺷﺩ. ﺩﻗﺕ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺳﻳﮕﻣﻭﺋﻳﺩﻭﺳﻛﻭﭘﻲ ﻭ ﻛﻭﻟﻭﻧﻭﺳﻛﻭﭘﻲ ﻛﻣﺗﺭ ﺍﺳﺕ ﻭ ﻫﻣﭼﻧﻳﻥ ﺩﺭ ﻣﻭﺍﺭﺩﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﻛﺱ ﺑﺭﺩﺍﺭﻱ ﺿﺎیعه اﻱ ﺭﻭﻳﺕ ﺷﻭﺩ، ﺑﺎﻳﺩ ﺗﻭﺳﻁ ﻛﻭﻟﻭﻧﻭﺳﻛﻭﭘﻲ ﭘﻳﮕﻳﺭﻱ ﺷﻭﺩ.
• ﺳﻲ ﺗﻲ ﺍﺳﻛﻥ
• آزمون های ﺧﻭﻧﻲ: ﺟﻬﺕ ﺷﻧﺎﺳﺎﻳﻲ ﻣﺎﺭﻛﺭﻫﺎﻱ ﺳﺭﻁﺎﻥ، ﺁﺯﻣﺎﻳﺵ ﺧﻭﻥ ﺍﻧﺟﺎﻡ می شود.

مراحل سرطان کولورکتال وجود سرطان در هر یک از مراحل زیر، نوع درمان را مشخص می کند.
مرحله 0 :
در مرحله صفر سلول های بدخیم به تعداد محدود و فقط در لایه مخاطی جدار روده تشکیل شده است. ممکن است به صورت پولیپ کوچک و یا زایده های برجسته و یا خراش سطح دیده شود. شناخت این مرحله اغلب مشکل است و تنها با کولونوسکوپی و نمونه برداری می توان تشخیص داد. بهترین زمان تشخیص بیماری، این مرحله است. زیرا با برداشتن آن می توان به ریشه کن کردن سرطان از بدن امیدوار شد.
مرحله 1 :
در این مرحله تومور از لایه مخاطی فراتر رفته و به لایه های میانی جدار روده نفوذ کرده است. شناسایی تومور در این مرحله نیز بسیار مطلوب است، زیرا خوشبختانه تومور هنوز در مراحل اولیه قرار دارد.
مرحله 2 :
در این مرحله تومور تمام جدار روده را فرا گرفته و حتی امکان دارد که کمی به خارج از روده نیز گسترش یابد.
مرحله 3 :
در این مرحله تومور علاوه بر عبور از جدار روده به غدد لنفاوی اطراف هم انتشار یافته است و حتی ممکن است به بافت های اطراف نیز گسترش یابد.
مرحله 4 :
در این مرحله تنها روده بزرگ درگیر نیست، بلکه جدار داخلی شکم و ارگان های دیگر از جمله کبد نیز مورد تهاجم قرار می گیرند.

اگر بیماری در مراحل اولیه قرار داشته باشد، درمان می تواند ساده تر و یا به صورت تک درمانی باشد. ولی چنانچه بیماری گسترش بیشتری یافته باشد، یک نوع درمان نمی تواند پاسخگو باشد. لذا باید از روش های مختلف درمانی کمک گرفت. واضح است اگر بیماری در مراحل صفر، حتی یک و یا دو تشخیص داده شود، تنها با برداشتن بافت درگیر شده، توسط کلونوسکوپ و یا عمل جراحی، درمان کامل صورت می گیرد. ولی زمانی که بیماری قسمت های مختلف را درگیر کرده باشد، باید از اقدامات درمانی دیگری از جمله شیمی درمانی و رادیوتراپی نیز بهره گرفت.
هنگامی که سرطان در مرحله 3 باشد، گاهی اوقات با انجام جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی درمان کامل حاصل می شود و یا طول عمر بیماران افزایش می یابد. در مواردی که سرطان گسترش یافته است، ممکن است لازم باشد حین جراحی بخشی از روده بزرگ یا مقعد را برداشته شود. گاهی به دنبال برداشتن بخشی از روده و مقعد جراح با ایجاد منفذی در سطح شکم، سر روده را به سطح شکم انتقال می دهد (کولستومی). در چنین شرایطی بسته به نوع جراحی و شرایط بیمار کیسه ای به صورت موقت یا دایم برای بیمار تعبیه می شود تا مواد زاید در آن دفع شوند.

میزان بهبودی در جراحی بسیار زیاد است اما اگر سرطان در آخرین مرحله خود باشد، در اکثر موارد جراحی درمان کننده سرطان نمی باشد، هدف از جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی در این مرحله کاهش درد و کنترل عوارض ناشی از سرطان و افزایش طول عمر بیمار تا جای ممکن می باشد.
مراحل درمان متفاوت و زمان بر است و از پیچیدگی های خاص برخوردار است و درمان بیماران تنها به یک مرحله ختم نمی شود. این مساله باعث بروز پیامدهای روحی و روانی در بیمار و بستگانش خواهد شد. لذا درمان یک بیمار با روح آزرده و جسمی آسیب دیده مشکل خواهد بود. همچنین باید شرایط اجتماعی و اقتصادی بیمار را نیز در نظر داشت.
حمایت های افراد خانواده و دوستان تأثیر به سزایی در ارتقا روحیه بیمار دارد. زیرا این امر به تاثیر اقدامات درمانی کمک خواهد کرد. لذا همراهی و آگاهی اعضای خانواده نیز، اساس مراقبت از بیماران محسوب می شود. نکته قابل توجه اینجاست، که اگر بهترین درمان ها ارائه شود، ولی بیمار از روحیه خوبی برخوردار نباشد، افسرده و بی اشتها باشد و همواره در غم و اندوه به سر ببرد، مقاومت بدنش در مقابل بیماری کاهش خواهد یافت و نه تنها بیماری پیشرفت می کند، بلکه درمان های ارائه شده با آن همه هزینه و سختی (عوارض درمانی) با تأثیر کمتری همراه خواهد بود.
بنابراین داشتن روحیه بالا و اعتماد به نفس خوب به همراه تغذیه مناسب و سرشار از ویتامین و پروتئین و تحرک و ورزش کافی، موجب می شود که استرس و تشویش و نگرانی از بیمار دور شده و نتایج مطلوبی در امر درمان و سیر بیماری داشته باشد.

پیگیری درمان:
از آنجا که درمان این بیماری چند مرحله ای است، بنابراین پیگیری وضعیت بیماران الزامی می باشد. بخش اول درمان شامل سرکوب کردن و ریشه کن کردن بیماری به کمک جراحی، شیمی درمانی و یا پرتودرمانی است. ولی باید دانست گاهی اوقات سلول های بدخیم در جاهای مختلف بدن جایگزین می شوند و مدتی طول می کشد تا خود را ظاهر سازند و یا علامت ساز شوند. ممکن است در ابتدای بیماری، این سلول ها قابل تشخیص نباشند، ولی به مرور زمان فرصت رشد پیدا می کنند و موجب عود بیماری می شوند. بنابراین مساله عود بیماری، یکی از ارکان مهم مبارزه با سرطان است و باید پیوسته مراقب بود، تا اولا بیماری عود نکند و ثانیا اگر عود اتفاق افتاد، در کوتاهترین زمان ممکن تشخیص داده و درمان مناسب به کار گرفته شود.
بر این اساس هر چند ماه یکبار، طبق توصیه پزشک معالج باید آزمایشات و اقدامات تشخیصی مورد نیاز انجام شود و یا هر زمان که بیمار دچار علایم و احساس ناخوشایندی شد، لازم است پزشک خود را مطلع سازد، تا مراقبت بهتر صورت پذیرد.

• غربالگری:
غربالگری جست‌وجویی است برای سرطان، قبل از اینکه شخص علائمی داشته باشد. این کار می‌تواند به تشخیص سرطان در مراحل ابتدایی کمک کند. وقتی که بافت غیر طبیعی یا سرطان، زود تشخیص داده شود احتمال درمان آن آسان‌تر خواهد بود. ﺍﻛﺛﺭ ﺳﺭﻁﺎﻧﻬﺎﻱ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﻭﺭﻛﺗﻭﻡ ﺩﺭ ﺍﺑﺗﺩﺍ ﺑﻪ ﺻﻭﺭﺕ ﭘﻭﻟﻳپ ﻛﻭﭼﻙ ﻭ ﺧﻭﺵ ﺧﻳﻡ ﻫﺳﺗﻧﺩ، ﺑﻪ ﺗﺩﺭﻳﺞ پولیپ ها ﺭﺷﺩ ﻣﻲ ﻛﻧﻧﺩ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺣﻭﻻﺕ ﺑﺩﺧﻳﻣﻲ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺗﻳﺟﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻣﻲ ﺷﻭﻧﺩ . ﮔﺎﻫﻲ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﺯ ﺷﺭﻭﻉ ﺗﺎ ﭘﻳﺷﺭﻓﺕ ﻛﺎﻣﻝ ﻣﻣﻛﻥ ﺍﺳﺕ 10 ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻁﻭﻝ ﺑیاﻧﺟﺎﻣﺩ. ﺍﻳﻥ ﺯﻣﺎﻥ، ﻓﺭﺻﺕ ﻣﻧﺎﺳﺑﻲ ﺟﻬﺕ ﻏﺭﺑﺎﻟﮕﺭﻱ، ﭘﻳﺷﮕﻳﺭﻱ ﻭ ﺗﺷﺧﻳﺹ ﺯﻭﺩﺭﺱ ﺍﻳﻥ ﺑﻳﻣﺎﺭﻱ ﺧﻭﺍﻫﺩ ﺑﻭﺩ.

ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺕ ﺑﻪ ﺍﻳﺟﺎﺩ ﻫﺭﮔﻭﻧﻪ ﺗﻐﻳﻳﺭ ﻭ ﺗﺣﻭﻝ ﺩﺭ ﺩﺳﺗﮕﺎﻩ ﮔﻭﺍﺭﺵ ﺗﻭﺟﻪ ﺷﻭﺩ. ﺑﺩﻳﻥ ﺗﺭﺗﻳﺏ ﺗﻭﺟﻪ ﺑﻪ ﻋﻼﺋﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﺩﺍﻭﻡ ﺩﺍﺭﻧﺩ ﻭ ﮔﺳﺗﺭﺵ ﭘﻳﺩﺍ ﻣﻲ ﻛﻧﻧﺩ ﻭ ﻳﺎ ﻋﻼﺋﻡ ﺟﺩﻳﺩﻱ که ﺭﻭﻱ ﻛﺳﺎﻟﺕ ﻣﺯﻣﻥ ﻗﺑﻠﻲ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﺷﻭﻧﺩ، ﺑﺳﻳﺎﺭ ﻣﻬﻡ ﺍﺳت.
همواره پیشنهاد می شود ﺑﺳﺗﮕﺎﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﻛﺳﺎﻧﻲ ﻛﻪ مبتلا به سرطان روده بوده اند در غربالگری سرطان شرکت نمایند. در طی غربالگری شجره نامه خانوادگی بیماری سرطان در فرد بررسی می شود و ممکن است یکی از سه مورد زیر برای فرد تشخیص داده شود:
ﺍﻟﻑ) ﺑﻳﻣﺎﺭ ﻣﻣﻛﻥ ﺍﺳﺕ ﺑﻪ ﺻﻭﺭﺕ ﺍﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﺑﺗﻼ ﺷﺩﻩ ﺑﺎﺷﺩ. ﻳﻌﻧﻲ ﺩﺭ ﻫﻳﭻ ﻛﺩﺍﻡ ﺍﺯ ﺑﺳﺗﮕﺎﻧﺵ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﻭ ﻳﺎ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻣﺭﺗﺑﻁ ﻭﺟﻭﺩ ﻧﺩﺍﺭﺩ. (ﺍﺳﭘﻭﺭﺍﺩﻳﻙ)
ﺏ) ﺑﻳﻣﺎﺭ ﺍﺣﺗﻣﺎﻻ ﺑﺻﻭﺭﺕ ﺍﺭﺛﻲ ﻭ ژﻧﺗﻳﻛﻲ ﻣﺑﺗﻼ ﺷﺩﻩ ﺍﺳﺕ
ﺝ) ﺑﻳﻣﺎﺭ ﻣﺑﺗﻼ ﺑﻪ ﭘﻭﻟﻳﭘﻬﺎﻱ ﻣﺗﻌﺩﺩ ﺩﺭ ﺳﻳﺳﺗﻡ ﮔﻭﺍﺭﺷﻲ ﺧﻭﺩ ﺍﺳﺕ.
ﺍﻗﺩﺍﻣﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺑﺭﺍﻱ ﺑﺳﺗﮕﺎﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻭﻝ ﺑﻳﻣﺎﺭ ﻭ ﺧﻭﺩ ﺑﻳﻣﺎﺭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﺕ ﺍﺳﭘﻭﺭﺍﺩﻳﻙ: ﺑﺭﺍﻱ ﺑﺳﺗﮕﺎﻥ ﺩﺭﺟﻪ یک ﺑﻳﻣﺎﺭ ﻛﻪ ﺑﺎﻻﻱ 40 ﺳﺎﻝ ﻭ ﻳﺎ 10 ﺳﺎﻝ ﺯﻭﺩﺗﺭ ﺍﺯ ﺳﻥ ﺗﺷﺧﻳﺹ ﺑﻳﻣﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﻓﺭﺩ ﻣﺑﺗﻼ ﻫﺳﺗﻧﺩ، (ﺑﺩﻭﻥ ﺩﺭ ﻧﻅﺭ ﮔﺭﻓﺗﻥ ﻋﻼﺋﻡ ﺑﻳﻣﺎﺭی) ﻛﻭﻟﻭﻧﻭﺳﻛﻭﭘﻲ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﻣﻲ ﺷﻭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻁﻭﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻱ ﻫﺭ 5 ﺳﺎﻝ ﻳﻛﺑﺎﺭ ﻧﻳﺯ ﺑﺎﻳﺩ ﺗﻛﺭﺍﺭ ﺷﻭﺩ.
ﻣﺛﺎﻝ: ﺍﮔﺭ ﻓﺭﺩ ﺑﻳﻣﺎﺭ ﺧﺎﻧﻭﺍﺩﻩ ﺩﺭ ﺳﻥ 38 ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﺑﺗﻼ ﺑﻪ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﺷﺩﻩ ﺑﺎﺷﺩ، ﺍﻓﺭﺍﺩ ﺑﺎﻻﻱ 28 ﺳﺎﻝ ﺑﺭﺍﻱ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﻛﻭﻟﻭﻧﻭﺳﻛﻭﭘﻲ ﺍﻧﺗﺧﺎﺏ ﺧﻭﺍﻫﻧﺩ ﺷﺩ.
ﺩﺭ ﻣﻭﺍﺭﺩ ﻣﺷﻛﻭﻙ ﺑﻪ ﺩﺧﺎﻟﺕ ﺍﺭﺙ ﻭ ژﻧﺗﻳﻙ: ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺭﺍﺟﺭﺍﻱ ﺍﻗﺩﺍﻣﺎﺕ ﻓﻭﻕ، ﺍﺯ ﺑﻳﻣﺎﺭ ﺍﺻﻠﻲ ﻭ ﺑﺳﺗﮕﺎﻥ ﺩﺭﺟﻪ ﻳﻙ ﺑﺎﻻﻱ 15 ﺳﺎﻝ ﻧﻳﺯ ﻧﻣﻭﻧﻪ ﺧﻭﻥ ﮔﺭﻓﺗﻪ ﻣﻲ ﺷﻭﺩ. ﻧﻣﻭﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﻭﻥ ﺑﻪ ﻫﻣﺭﺍﻩ ﺑﻠﻭﻙ ﭘﺎﺭﺍﻓﻳﻧﻲ ﺗﻭﺩﻩ ﺳﺭﻁﺎﻧﻲ ﻓﺭﺩ ﺑﻳﻣﺎﺭ ﻭ ﻳﻙ ﻧﺳﺧﻪ ﺍﺯ ﺷﺟﺭﻩ ﻧﺎﻣﻪ ﺧﺎﻧﻭﺍﺩﮔﻲ ﺟﻬﺕ ﺍﻧﺟﺎﻡ ﺁﺯﻣﺎﻳﺷﺎﺕ ژﻧﺗﻳﻛﻲ، ﺑﻪ ﺁﺯﻣﺎﻳﺷﮕﺎﻩ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﻣﻲ ﮔﺭﺩﺩ. ﺍﮔﺭ ﻧﺗﻳﺟﻪ ﺁﺯﻣﺎﻳﺷﺎﺕ ژﻧﺗﻳﻛﻲ ﻣﻧﻔﻲ ﺷﻭﺩ، ﺍﻓﺭﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﻌﺭﺽ ﺧﻁﺭ ﻫﻣﺎﻧﻧﺩ ﻣﻭﺍﺭﺩ ﺍﺳﭘﻭﺭﺍﺩﻳﻙ ﻣﻭﺭﺩ ﻣﺭﺍﻗﺑﺕ ﻗﺭﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻳﺭﻧﺩ ﻭﻟﻲ ﺍﮔﺭ ﻧﺗﻳﺟﻪ ﺁﺯﻣﺎﻳﺷﺎﺕ ژﻧﺗﻳﻛﻲ ﻣﺛﺑﺕ ﺷﺩ، ﺍﻗﺩﺍﻣﺎﺕ ﻣﺭﺍﻗﺑﺗﻲ ﺍﺧﺗﺻﺎﺻﯽ ﺗﺭ ﻭ ﻁﻭﻝ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﺭﺍﻗﺑﺗﻲ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﻱ ﻛﻭﺗﺎﻫﺗﺭ ﺧﻭﺍﻫﺩ ﺷﺩ.
• ﻣﺻﺭﻑ برخی داروها:
طبق برخی تحقیقات اثبات شده است که مصرف برخی داروها احتمال ابتلا به سرطان روده را کاهش می دهند. به علت کمبود شواهد این داروها به افرادی که احتمال ابتلا به سرطان در آن ها متوسط می باشد پیشنهاد نمی شود. معمولاً چنین حق انتخاب هایی به افرادی پیشنهاد می شود که احتمال ابتلا به سرطان روده در آن ها بسیار زیاد است.
به عنوان مثال ﺩﺭکسانی ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺣﻭﻱ آسپیرین ﻭ ﻳﺎ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﻱ ﺿﺩ ﺍﻟﺗﻬﺎﺑﻲ ﻣﺻﺭﻑ ﻣﻲ کنند، شانس ابتلا ﺑﻪ ﺳﺭﻁﺎﻥ ﻛﻭﻟﻭﻥ ﻛﺎﻫﺵ ﻣﻲ یابد، ﺯﻳﺭﺍ ﺁﺳﭘﺭﻳﻥ ﻣﻲ ﺗﻭﺍﻧﺩ ﺍﺯ ﺭﺷﺩ پولیپ ها ﺟﻠﻭﮔﻳﺭﻱ نماید. اما میزان و طول مصرف این داروها جهت برخورداری از بیشترین اثرگذاری به وضوح مشخص نیست. مصرف روزانه آسپرین ممکن است منجر به خونریزی و زخم مجرای گوارشی شود. به همین علت پزشکان معمولاً استفاده از این دارو را به عنوان عامل پیشگیری کننده سرطان روده توصیه نمی کنند مگر در مواردی که بیمار به احتمال بسیار زیاد در معرض ابتلا به سرطان روده باشد.
• تغییر سبک زندگی:
حجم مصرفی روزانه میوه ها، سبزیجات و غلات را افزایش دهید.
مصرف الکل و نوشیدنی های الکلی را متوقف کنید.
مصرف دخانیات و سیگار را متوقف کنید.
در اغلب روزهای هفته حداقل نیم ساعت ورزش کنید.
سعی در حفظ وزن متعادل داشته باشید.